“Als ik maar bezig blijf dan is het er niet, of in ieder geval niet zo voelbaar” zei ze tegen me. Nadat ze even ervoor kort had verteld over de herinneringen die de laatste dagen steeds vaker omhoog kwamen, sinds  de binnen-blijf maatregelen vanwege het Corona virus.

Herken je dat, dat bezig blijven om niet te hoeven voelen? Ik wel. Ik merkte de afgelopen weken dat het voor mij de uitdaging is om -naast dat het fijn is om mijn werk online te kunnen voortzetten voor wie daar behoefte aan heeft- mezelf ook toe te staan een beetje stil te vallen en aandacht te hebben voor wat er bij mij geraakt wordt in deze situatie. En natuurlijk was het mijn lichaam die me daarin weer eens haarfijn de richting wees. Want waar ik het idee had dat ik goed mijn innerlijke rust kon bewaren, merkte ik opeens dat er ook bij mij best wat stress was opgeslagen in mijn lijf door de hele situatie waar we ons nu in bevinden. Voelbaar als verkrampingen in mijn lijf op oude bekende plekken als mijn hoofd en darmen, maar ook in schrikreacties als er iemand te dichtbij komt. En dan vooral de bizarre en onlogische schrikreacties, zoals toen ik, terugkomend in mijn eigen huis na het boodschappen doen, mijn kinderen of man opeens heel dichtbij me voelde staan. Bizar hoe ons systeem werkt…

Het gaat om meer dan alleen het virus

Het gaat niet alleen om de huidige situatie. Niemand zal ontkennen dat we ons op dit moment in een (bijna) surrealistische tijd bevinden, waarin het leven zoals we dat tot nu toe altijd hebben geleefd overhoop is gehaald. En ja waarschijnlijk is dat ook nodig, we waren immers met zijn allen niet echt lekker bezig met de aarde enzo, maar ik wil hier even inzoomen op iets anders.

Want natuurlijk hebben het virus als ook de maatregelen, die praktisch zijn getroffen om het virus in te dammen, hun effect op ons in relatie tot wie we zijn en onze persoonlijke geschiedenis. Wat ik zie en hoor is dat veel van wat goed was opgeborgen om er geen last van te hebben en door te kunnen leven, nu de mogelijkheid krijgt zich te roeren en naar buiten te komen.

Daar waar eenzaamheid of angst voor eenzaamheid sluimerde, wordt deze misschien nu ineens actueel en voelbaar. Waar herinneringen aan de oorlog goed opgeborgen waren, komen deze nu misschien opeens in alle hevigheid tevoorschijn. En zo zijn er veel verhalen van mensen waarbij goed weggestopte oude pijn, angsten en herinneringen getriggerd worden. Ze komen naar de oppervlakte, zonder dat dat goed opgevangen kan worden door henzelf (het was niet voor niets weggestopt) of in de thuissituatie.

Met andere woorden; de bal is niet langer onder water te houden. Dit geldt zowel voor het collectief, als voor ons persoonlijk leven. De vraag is; ben je bereid het aan te kijken?

Basisveiligheid

Wat ik in mijn werk (maar net zo goed ook in mijn eigen leven) regelmatig waarneem is dat om werkelijk te kunnen doorvoelen wat er omhoog komt, een zekere basisveiligheid aanwezig moet zijn.
Zonder die basisveiligheid is het lastig, zo niet haast onmogelijk om aanwezig te blijven bij wat er is. Dan nemen de stresshormonen in het lijf het over, die op hun beurt het overlevingsmechanisme activeren. Op de korte termijn is dat heel nuttig, want dat kan ervoor zorgen dat je jezelf of iemand anders snel in veiligheid weet te brengen.

Wanneer we echter in die overlevingsmodus blijven doorgaan, is er geen ruimte in het lichaam om de stress te ontladen. Het lichaam blijft in de overlevingsmodus staan, wat het immuunsysteem belast en uiteindelijk ook tot gezondheidsklachten kan leiden. Dit geldt in het leven zoals we het normaal kennen en in de huidige situatie komt daar een dosis stress bovenop, gevoed door alle informatie en speculaties in nieuws en social media.

Daarmee is het Nu in deze tijd extra belangrijk om die dingen te doen, die voedend zijn voor jou en waarvan je merkt dat ze je bij jezelf brengen en laten ontspannen. Denk bijvoorbeeld aan yoga, mindfullness, hardlopen, meditatie, tekenen, in de tuin werken, noem maar op. Vind je eigen meditatie, dat wat voor jou werkt.

Bezig blijven om de bal onder water te houden

TV zappen en doelloos scrollen en swipen op social media dragen niet bij aan de verbinding met jezelf, die doen eerder het tegenovergestelde, ze trekken je juist uit jezelf weg. Daarmee vallen ze eigenlijk in de categorie overlevingsmechanismen van doorgaan en jezelf afleiden van dat wat er is en wat te onveilig voelt om bij te blijven.

Als dat tot nu toe het mechanisme was van waaruit je leefde in stressvolle situaties (en dat doen we bijna allemaal), is de kans groot dat dat nu ook het geval is. En zolang dat werkt voor je, is er meestal geen reden om dat te veranderen. Maar merk je nou, dat het tegen je gaat werken? Dan komt het besef van de rotonde (of het kruispunt) weer in beeld (zie mijn eerdere blogpost). En dan is het mogelijk tijd om je af te vragen of de keuzes die je (vaak onbewust) maakt nog de juiste keuzes zijn door naar binnen te luisteren naar wat daar gehoord wil worden.

Stilvallen en aanwezig blijven

Dus wanneer je leven op dit moment ‘ongewild’ is stilgevallen, of wanneer je nog van alles aan het doen bent om maar bezig te blijven, is dit misschien een uitgelezen moment om eens een extra rondje te rijden op die rotonde. Te voelen wat er speelt in jou en of de afslag die je tot nu toe steeds hebt genomen, nog wel steeds de juiste is voor jou.

Dit begint bij aanwezig te blijven bij wat er nu is, bij wat zich NU laat voelen in je lijf, zonder dat je je erin hoeft te verliezen of het gaat proberen op te lossen. Om daarbij te blijven vraagt moed van je en een bereidheid om te voelen en het aan te kijken.

Misschien heb je eerst nog iets nodig, om het toe te kunnen laten. Iets of iemand die jou de bedding kan bieden, waarin het voor jou veilig genoeg voelt om te voelen en erbij te blijven. Weet dat die mensen er zijn. Ook al is er nu fysiek niet veel mogelijk, ik heb gemerkt dat er online meer kan dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Dus reik uit…

De onderliggende dynamiek en hernieuwde levenskracht

Wanneer je de gevoelens die zich in je laten zien kunt ervaren, erbij kunt zijn, zonder erin te verdrinken, komt er ruimte om verder te kijken naar de verborgen dynamiek en boodschap die er mogelijk onder ligt.

Mijn ervaring is dat het onderzoeken van dit stuk en daar contact mee maken ruimte geeft in je lijf en in je leven om weer meer vanuit het contact met wie JIJ in essentie bent te kunnen leven. Dat het leven van daaruit weer vrijer kan stromen in je en meer in flow gaat, ook als het even niet makkelijk is. Dat het geen overleven meer is, maar Leven.

Samen onderzoeken

In de meeste gevallen is het fijn om in deze fase naar iemand toe te gaan, die samen met je dit stuk kan onderzoeken. Dat kan in veel gevallen ook op afstand (telefonisch of online). Het perspectief van die ander, kan je net voorbij je eigen blinde vlekken en automatische denkpatronen heen helpen. online Zelf doe ik dit ook. Want naast dat ikzelf natuurlijk mensen begeleid met dit soort vragen, zoek ik zelf ook mensen op die met mij mee kunnen kijken wanneer er bij mij vragen of thema’s spelen. Dat gaat namelijk ook gewoon door. ?

Steeds weer de eerst volgende stap

Belangrijk om voor ogen te houden vind ikzelf altijd, ook in mijn eigen proces, dat ik op reis ben en dat het niet zozeer gaat om de eindbestemming, maar steeds weer om die volgende stap die ik zet in mijn reis.
Het systemisch werk is geen wondermiddel waarmee al je problemen in een klap zijn opgelost. Wel helpt het je te doorzien, te doorvoelen en van daaruit je innerlijke beweging te volgen en die eerst volgende stap te zetten in je proces van groei naar leven in plaats van overleven.

Online mogelijkheden

Mijn ervaring nu met het online systemisch werk is dat het verrassend goed werkt en ook echt voelbaar is in het lijf tijdens de opstelling en erna. Dus wanneer je de behoefte voelt aan een sessie neem gerust even contact op en dan bespreken we samen de mogelijkheden en kijken we of het passend is voor jou om in deze vorm een sessie af te spreken.

Graag ontmoet ik je.

Warme groet,

Stefanie Bussing

Stefanie over het systemisch werk:
“Wat me vanaf het begin heeft geraakt in het opstellingenwerk is de eenvoud en helende werking die ervan uit kan gaan, wanneer we ons kunnen overgeven aan ‘het niet weten’. Mijn werk en specialisme weerspiegelen direct ook de reis die ik zelf ben gegaan en nog ga in het aanwezig zijn met dat wat is.”

W. http://www.stefaniebussing.nl – M. stefanie@beallyoucanbe.nl – T. 06 48 10 27 16

Stefanie Bussing is de vrouw achter Praktijk ‘Be all you can Be’. Zij begeleidt mens en organisatie in vragen rondom; aanwezig zijn in je lichaam, vitaliteit en gezondheid en in vragen rondom leven met ziekte (specifiek kanker).
Haar uitgangspunt is een vitaal leven, waarin je je volledige potentieel benut en leeft. In haar begeleiding is bewustwording een sleutel. Zij helpt mensen bij het vinden van een nieuw perspectief in situaties waarin zij zich uit het lood geslagen voelen. De ervaring leert dat dit helpt bij het hervinden van  de innerlijke kracht en balans en dat daardoor nieuwe mogelijkheden ontstaan.
In haar werk maakt zij onder meer gebruik van het systemisch werk van Bert Hellinger (opstellingen), Opstellingen via het lichaam (systemisch lichaamswerk), Tri-Energetica, The Reconnection® & Reconnective Healing®, teachings van o.a. Eckhart Tolle en Adyashanti en bovenal uit het leven zelf.
Stefanie was een aantal jaren als opsteller en opleider verbonden aan de Academie voor Opstellingen van Hylke Bonnema, waar zij ook de basis van het systemisch werk heeft geleerd.

Aangesloten bij Bewust Haarlem en het Ziesoo Platform